Güç elektroniği, her gün yenilenen, özellikle doğaya dokunduğu için malzeme mühendisliği dahil, mekanik ve fiziksel bir çok konunun sürekli takip edilmesi gereken bir mühendislik dalı halindedir. Dalın içine adımımı attığım ilk yıllardan bugünlere değin, yeni malzemelerle birlikte gelişimini sürdüren bu alan için en büyük adımın gelişen mikrodenetleyiciler olduğunu daha önce burada olduğu gibi bir çok kez dile getirmiştik. Tabi ki sadece mikrodenetleyiciler değil, gelişen ADC modülleri, FPGA’ler ve bunların hızlarına ayak uydurabilen GaN gibi elemanlar da çok özel alanlarda ufuk açmaya devam etmektedir. (Devamını Oku)

Güç elektroniğinin ana omurgası, istenen gerilim, akım ya da güç değerinin, istenilen şekilde kontrol edilmesi ve yönetilebilmesini esas almaktadır. Bu kontroller 20-25 sene öncesine kadar analog kontrolcü entegreler temelinde yükselirken, günümüzde hemen hemen her yerde güç elektroniği mikrodenetleyiciler (ya da büyük abileri FPGA’ler) üzerinde yükselmektedir. Analog kontrolcülerin baskın olduğu güç elektroniğinde peki ne değişti de artık kontrolcülerin temelleri yavaş yavaş mikrodenetleyicilere doğru kaydı; bu sorunun cevabını ararken klasik güç elektroniği kontrolünü ele alarak, dijital PLL algoritması özelinde yaptığım test sonuçlarını sizlere aktarmak istiyorum. (Devamını Oku)

Daha önceki yazımızda izolasyonun gerekli olduğu haberleşmeler için bir tasarım sunmuş ve detaylarını paylaşmıştım. Her ne kadar haberleşme tarafında sadece basit donanımlar kullanarak, belirli haberleşme sinyallerini izole etmek mümkün olsa da iş program yazıp, bunları debug etmeye geldiğinde cihazımızın üzerindeki programlayıcının ya da debuggerın da izole olması koşulu gerekmektedir.

Günümüzde bir çok firmanın programlayıcısı ve debuggerı, USB üzerinden bilgisayara bağlanır ve enerjilerini USB portlarının kapasiteleri dahilinde bağlandıkları noktadan sağlarlar. Standart bir USB2.0 portu 5V/0.5A (2.5W), USB3.0 portu ise 5V/0.9A (4.5W) kapasitesinde güç sunabilmektedir. (Devamını Oku)